Petank, Boules, μπάλες....

Μπάλες, Bowls, Boules. Petanque(Γαλλία), Bocce(Ιταλία), Bolas criollas(Βενεζουέλα), Bocha (Βραζιλία), Boćanje(Βοσνία), Colloquially(Σλοβενία).  Είναι ένα πολύ δημοφιλές  παιχνίδι, με απλούς κανόνες,  που έρχεται από το βάθος των χρόνων...
                              

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις  πολλές χώρες και χωριά διεκδικούν την πατρότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν  ένα παιχνίδι με κέρματα,  στην συνέχεια  με βότσαλα και αργότερα με πέτρες που ονομάζονταν  «σφαιρίδια». Το ίδιο παιχνίδι παιζόταν με παραλλαγές στην Ρώμη.  Ίσως παιζόταν ακόμη πιο παλιά στην Μεσοποταμία και την Αίγυπτο. Σε σαρκοφάγο, 5.700πχ. βρέθηκαν δύο ισομεγέθεις μπάλες και μία μικρή, πράγμα που ίσως παραπέμπει στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

 

  

"Τ'αμπαλί" στην Λευκάδα

Είναι πολύ δημοφιλές παιχνίδι στην Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Τουρκία, Ασία, Αμερική κλπ. Οργανώνονται αγώνες και  πρωταθλήματα. Το παιχνίδι Boules Sport είναι υποψήφιο για ένταξη  στα επίσημα αγωνίσματα της  Ολυμπιάδας του 2024.

Εδώ μπορείτε να δείτε το κλιπ της υποψηφιότητας.  Πάντως ήδη υπάρχει στην Χειμερινή Ολυμπιάδα το «ξαδερφάκι» του, που ονομάζεται  κέρλινγκ (curling).

  

Μπάλες

 

Στο χωριό Λαγκάδα της Αιγιάλης στο νησί της    Αμοργού, παίζουν εδώ   πολλά χρόνια  το παιχνίδι «μπάλες» που είναι το ίδιο ακριβώς παιχνίδι. Μια παραλλαγή του παιζόταν και στις Λεύκες της Πάρου. Στην Λευκάδα ονόμαζαν το παιχνίδι  «Αμπαλί» και παιζόταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες.



Τα τελευταία χρόνια   διαδίδεται γρήγορα στην Ελλάδα. Έχουν δημιουργηθεί ομάδες  σε διάφορα μέρη της χώρας και συμμετέχουν σε εθνικούς και διεθνείς αγώνες. Πρόσφατα η Ελλάδα έκανε αίτηση να ενταχθεί στην  FIPJP (Παγκόσμια Ομοσπονδία Πετάνκ) και CEP (Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πετάνκ).

 

Λαγκάδα Αμοργού

Γενικοί κανόνες του παιχνιδιού:

Οι κανόνες είναι απλοί, η τεχνική του όμως είναι αρκετά σύνθετη. Τοποθετούμε μία μικρή ξύλινη μπάλα σε μία απόσταση 10-15μέτρα.  Η μπαλίτσα αυτή παίρνει το όνομα της περιοχής που παίζεται: Cochonnet, Jack, Pig, Boccino, στην Αμοργό "κόστο" και στην Ζάκυνθο "τ’αμπαλί". 

Οι παίχτες πετούν  τις σιδερένιες μπάλες τους, διαμέτρου  70-80mm, με στόχο να πλησιάσουν όσο πιο κοντά γίνεται στην μπαλίτσα, ακόμη και εξοστρακίζοντας τις αντίπαλες μπάλες.

 

 

 https://www.letsplay.gr/indexToys.php#!search/boules

Ασφάλεια στο παιχνίδι

Οι Toy Industries of Europe συμβουλεύουν:

"Ας παίξουμε με ασφάλεια"

 

Το μπλε και το ροζ στο παιχνίδι

Ροζ γατάκια ή μικρά πόνυ  για τα αγόρια  και ρουκέτες ή μπλε δεινόσαυροι για τα κορίτσια – είναι ο στόχος της κίνησης  "Let Toys Be Toys", η οποία αγωνίζεται για την διάλυση των στερεοτύπων των φύλων στον χώρο των παιδικών παιχνιδιών.

Πρόσφατα απονεμήθηκε στην κίνηση, το Βραβείο Brio για την επιστημονική της έρευνα στον τομέα αυτόν. Η απονομή έγινε στην έδρα της εταιρίας Brio, στο Μάλμοε της Σουηδίας. Το βραβείο παρέλαβαν, εκ μέρους της κίνησης,  οι Jess Day και Tricia Lowter.

«Φαίνεται πως τελευταία οι βιομηχανίες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι οι καταναλωτές δυσανασχετούν με την συνέχιση των στερεοτύπων σχετικά με τα αγόρια και τα κορίτσια» έγραψαν σε ένα blog.

Έρευνα του «Let Toys Be Toys» έδειξε ότι οι διαφημίσεις στην Βρετανική τηλεόραση για αυτοκίνητα, ήρωες, κατασκευές και όπλα παρουσιάζονται μόνο από αγόρια. Τα παιδιά σε αυτές τις διαφημίσεις  εμφανίζονται ιδιαίτερα δραστήρια και «επιθετικά». Τα κορίτσια εμφανίζονται στις διαφημίσεις με κούκλες, είδη ομορφιάς, περιποίησης, φροντίδας και σχέσεων. Ενώ προβάλλονται σπάνια πιο δραστήρια,  όταν χορεύουν.

Το ζήτημα του φυλετικά ουδέτερου παιχνιδιού απέκτησε δυναμική, όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα εμφανίστηκε το 2014 σε μια εκδήλωση για Παιδικά παιχνίδια να λέει: «Προσπαθώ να σπάσω αυτά τα φυλετικά στερεότυπα».
 

Από την κίνηση DadDoes ένα νέο αίτημα εκφράστηκε προς την Αμερικaνική  Ένωση Βιομηχανιών Παιχνιδιών, ζητώντας να αποσύρει τα δύο βραβεία που απονέμει κάθε χρόνο, ένα για αγορίστικα παιχνίδια  και ένα για κοριτσίστικα. «Είμαστε στο 2016  και δεν είναι σωστό η βιομηχανία να μας λέει ότι τα κορίτσια πρέπει να παίζουν με κουζίνες και τα αγόρια με αεροπλάνα και ρομπότ», αναφέρεται στο σχετικό site.

To χάσταγκ  #lettoysbetoys  είναι πολύ δημοφιλές στα κοινωνικά δίκτυα και ενθαρρύνει τον κόσμο να υποδεικνύει αρνητικά ή θετικά παραδείγματα  που αφορούν το ζήτημα της φυλετικής διάκρισης στα παιχνίδια.

Πηγή: Independent

ΤO ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΠΗΡΕΑΖEI ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Πρόσφατη αμερικανική μελέτη διαπίστωσε ότι τα παραδοσιακά παιδικά παιχνίδια, όπως ξύλινα πάζλ,  μαλακά τουβλάκια και οικοδομικό υλικό,  είναι πιο αποτελεσματικά στην γλωσσική ανάπτυξη των μικρών παιδιών,  από ότι τα σύγχρονα ηλεκτρονικά παιχνίδια που έχουν  φώτα, λέξεις  και τραγούδια.

Ο πύργος των λαχανικών

Στη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Pediatrics, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Αριζόνας,  πραγματοποίησαν ένα ελεγχόμενο πείραμα με 26 παιδιά, ηλικίας 10 έως 16 μηνών.

Στα παιδιά δόθηκαν τρεις διαφορετικές ομάδες από παραδοσιακά παιχνίδια, ηλεκτρονικά  και βιβλία, για να παίξουν  με ένα γονέα στο  σπίτι τους. Το όλο εγχείρημα μαγνητοφωνήθηκε και δόθηκε στους  ερευνητές να το αναλύσουν.

Μετά την ακρόαση των καταγραφών, η ομάδα διαπίστωσε ότι όταν συνέκρινε το παιχνίδι  με  βιβλία και παραδοσιακά παιχνίδια με το παιχνίδι ηλεκτρονικών,  μειωνόταν  η  ποιότητα και η ποσότητα των λέξεων που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά και οι γονείς. Οι γονείς χρησιμοποιούσαν λιγότερες λέξεις ενηλίκων,  λιγότερες απαντήσεις,  λιγότερη ορολογία και λιγότερη συνομιλία.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο η ανάγνωση ενός βιβλίου όσο και το παιχνίδι με τα παραδοσιακά παιχνίδια διευκολύνει την ανάπτυξη της  γλώσσας και  ενθαρρύνει  "μια πλούσια επικοινωνιακή αλληλεπίδραση μεταξύ γονέων και παιδιών".

Το ντόμινο

Μειονεκτήματα της μελέτης -χορηγία του Αμερικανικού Ιδρύματος Ομιλία-Γλώσσα-Ακοή- αποτελούν το μικρό μέγεθος του δείγματος και η έλλειψη ποικιλομορφίας των συμμετεχόντων οι οποίοι προέρχονταν όλοι από την ίδια εθνικότητα και  κοινωνικο-οικονομική κατάσταση.

Ωστόσο, η μελέτη εξακολουθεί να επιβεβαιώνει  προηγούμενη έρευνα  της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (ΑΑΡ) που δημοσίευσε πέρυσι την πρώτη επίσημη θέση της, σχετικά με τα οφέλη της ανάγνωσης  κατά τη βρεφική ηλικία.

Το διάβασμα μαζί με τα  μικρά παιδιά "βοηθάει την ανάπτυξη του εγκεφάλου και ενισχύει τις σχέσεις γονέα-παιδιού σε μια κρίσιμη στιγμή στην ανάπτυξη του παιδιού,  η οποία  με τη σειρά της αναπτύσσει γλώσσα, παιδεία και κοινωνικές-συναισθηματικές δεξιότητες που διαρκούν μια ζωή", συμβουλεύει η ΑΑΡ.

"Μπορούμε να βοηθήσουμε  την γρηγορότερη ανάπτυξη του εγκεφάλου στους επόμενους μήνες και χρόνια", σχολίασε ο Peter Richel, συνεργάτης του ετήσιου προγράμματος δράσης και πρόσθεσε: "Βλέπω να έρχονται νωρίτερα η αναγνώριση λέξεων και  φράσεων,  ο σχηματισμός προτάσεων και το τραγούδι.  Αυτό το παρατηρώ πάντα, εκεί που υπάρχει διάβασμα σε καθημερινή βάση".

Πρακτορείο AFP

ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ…

Πλησιάζουν   Χριστούγεννα  και  το παιχνίδι ετοιμάζεται   να

γιορτάσει κι αυτό, μ’ όλες τις έννοιες. Οι τηλεοράσεις θα γεμίσουν προτάσεις και οι «ειδικοί» θα ανταγωνιστούν στις κοινότοπες πια οδηγίες. Γονείς και παιδιά θα μπερδευτούν, μπορεί να αγχωθούν λίγο και να αισθανθούν αδύναμοι απέναντι στην επίθεση.

     Εμείς θα προτείναμε: Ψυχραιμία και κυρίως μέτρο

Πολλά ή λίγα;   Ακριβά ή φθηνά;

Ένα  παιχνίδι  είναι χαρά και διασκέδαση,  είναι  εμπειρία και γνώση.   Δυο  ή  τρία παιχνίδια μπορεί  να   πετυχαίνουν  καλύτερα αυτούς τους στόχους.  Τα πάρα  πολλά παιχνίδια όμως καταλήγουν στα σκουπίδια.  Κι αυτό  ίσως  να  μην αφορά μόνο τα παιχνίδια. Μια καλή ιδέα, για  να  μην  γίνουν  σκουπίδια,  είναι   να  προτρέψουμε  τα  παιδιά  μας  να  χαρίσουν  τα παιχνίδια που δεν χρησιμοποιούν.
Η χρησιμότητα  ενός παιχνιδιού δεν  εξαρτάται κυρίως  από την τιμή του. Άρα, μπορούμε να αγοράσουμε  το  καλύτερο  παιχνίδι,  χωρίς  όμως  να  κοστίζει μια περιουσία  ή πάντως όχι πάνω από το πορτοφόλι μας. Έτυχε ποτέ να δείτε ένα μικρό παιδί, να παίζει και να χαίρεται με το περιτύλιγμα και να αγνοεί το περιεχόμενο;

Πόσο ασφαλές πρέπει να είναι το παιχνίδι;

Είπαμε: όλα με μέτρο. Τα παιχνίδια σήμερα είναι αρκετά ασφαλή για τα παιδιά. Φυσικά, θα

επιλέξουμε ένα παιχνίδι με βάση τους κανόνες ασφαλείας.
Ως εκεί όμως. Ας μη μας αγχώνουν τα «προσέξτε αυτό, προσέξτε εκείνο». Το παιδί θα παίξει, θα ανακαλύψει, θα πέσει, θα μάθει. Το παιδί που θα μεγαλώσει σε «θερμοκήπιο», θα έχει πιο πολλά προβλήματα από μια γρατζουνιά στο γόνατο. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πρόσφατο συμπέρασμα έρευνας του Πανεπιστημίου UBC* του Καναδά, πώς το ριψοκίνδυνο παιχνίδι, ενθαρρύνει την δημιουργικότητα, τις δεξιότητες και την αντοχή του παιδιού.

 Ηλικία;   Αγόρι ή κορίτσι;

Σημαντικό στοιχείο στην επιλογή μας, είναι το σωστό παιχνίδι για την ανάλογη ηλικία του παιδιού. Οι εταιρίες αναφέρουν στις συσκευασίες τις ηλικίες και είναι χρήσιμος οδηγός. Θέλει όμως περισσότερη προσοχή, γιατί διευρύνουν πολύ τα όρια των ηλικιών για ευνόητους λόγους. Το ίδιο κάνουν και οι πωλητές παιχνιδιών. Καλύτερα είναι να ξεκινήσουμε από τα ενδιαφέροντα του παιδιού, τις ικανότητες, τις κλίσεις, τον χαρακτήρα του.

Όσο για τον διαχωρισμό, παιχνίδι για αγόρι ή κορίτσι, που επικράτησε στα τέλη του περασμένου αιώνα, όπως και η «θύελλα» του ροζ και του σιελ, έχει αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά. Ας αναρωτηθούμε: πόσο σωστό είναι να στερήσουμε από ένα αγόρι μια κούκλα, ένα σερβίτσιο φαγητού ή ένα σετ ραψίματος; Κι από ένα κορίτσι ένα αυτοκινητάκι, μία κατασκευή ή ένα κατσαβίδι; Το σωστότερο είναι να αφήσουμε τα παιδιά, χωρίς επιρροές, να διαλέξουν αυτό που τους αρέσει.
 

Διαφημιζόμενο ή όχι;

Ο ρόλος της διαφήμισης είναι ένα αρκετά σύνθετο ζήτημα. Η τηλεοπτική διαφήμιση των παιχνιδιών, έχει πρόσθετα προβλήματα. Πρέπει να ξέρουμε πως η διαφήμιση στοχεύει στον εντυπωσιασμό και στην έμμεση επιβολή του προϊόντος. Να ξέρουμε επίσης πως το διαφημιζόμενο παιχνίδι έχει κατά κανόνα αρκετά επιβαρυμένη τιμή, σε σχέση με το προσφερόμενο. Δεν είναι όμως όλα τα διαφημιζόμενα παιχνίδια κακά και άχρηστα. Ούτε είναι σωστή η τακτική της απόλυτης άρνησης από τον γονιό. Η πιο αποτελεσματική τακτική, είναι η βοήθεια των γονιών και γενικά των μεγαλύτερων, να μάθουν στο παιδί να κοιτάζει κριτικά το περιβάλλον του, να επιλέγει αυτό που του αρέσει, να αρκείται στα απαραίτητα και να χαίρεται . Μέγα και καθοριστικό παραμένει πάντα το δικό μας παράδειγμα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
www.Letplay.gr

* http://www.sciencedaily.com/releases/2015/06/150610131808.htm 
 

Παιχνίδια για αγόρια και παιχνίδια για κορίτσια;

Πρέπει όλα τα κορίτσια να παίζουν τις πριγκίπισσες και όλα τα αγόρια τους σούπερ ήρωες; Αυτό σημαίνει ότι τα κορίτσια σε όλη τη ζωή τους θα φοράνε ροζ και θα είναι πριγκίπισσες και τα αγόρια θα φοράνε μπλε ρούχα και θα είναι σούπερ-ήρωες;

Κουζίνα δαπέδου ξύλινη

Σίγουρα  τα κορίτσια θέλουν να παίξουν με κούκλες αλλά γιατί όχι και τα αγόρια; Τα αγόρια θέλουν να παίξουν με αυτοκίνητα αλλά γιατί όχι και τα κορίτσια;

Αν παρατηρήσει κανείς τα παιδιά σε έναν παιδικό σταθμό ή νηπιαγωγείο θα αντιληφθεί ότι τα παιδιά παίζουν με όλα τα παιχνίδια. Τα αγόρια πέρα από τα κλασσικά παιχνίδια θα παίξουν και με κούκλες και με κουζίνες και θα ευχαριστηθούν το ίδιο με τα κορίτσια.

Επιπλέον, ο διαχωρισμός των παιχνιδιών μέσα σε μια οικογένεια είναι και αντιοικονομικός. Γιατί το πατίνι του κοριτσιού να είναι ροζ και έτσι να μην μπορεί να παίξει κι ο μικρότερος αδελφός; Γιατί η τσάντα του σχολείου να έχει φωτογραφία του Σπάϊντερμαν  και έτσι δεν μπορεί να την κρατήσει η μικρότερη αδελφή του;

Κατρακύλα μπίλιας ξύλινη

Αλλά το πιο σημαντικό, είναι ότι ο διαχωρισμός των παιχνιδιών στερεί από τα παιδιά την ευκαιρία να ασκήσουν δεξιότητες πολύ χρήσιμες στην ζωή τους. Γιατί όλα τα παιδιά θα χρειαστεί να βιδώσουν μια βίδα, όλα τα παιδιά θα χρειαστεί να μαγειρέψουν, όλοι οι μπαμπάδες να ταΐσουν το μωρό τους ή να ράψουν ένα κουμπί.

 

Όλες οι δεξιότητες, από το γράψιμο μέχρι το ράψιμο, ασκούνται μέσα από το παιχνίδι. Αν χωρίζουμε τα παιχνίδια σε αγορίστικα και κοριτσίστικα, τότε στερούμε τα παιδιά μας από την μάθηση και δημιουργούμε εξαρτημένα άτομα. Τα αγόρια μεγαλώνοντας θα χρειάζονται πάντα μια γυναίκα για να κάνει τις δουλειές που δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι και τα κορίτσια έναν άντρα για να αλλάξει μια λάμπα.

Σεβόμενοι  λοιπόν τις επιθυμίες των παιδιών, πρέπει να προσφέρουμε παιχνίδια με βασικό κριτήριο, το παιχνίδι να βοηθήσει το παιδί να γίνει ένας ολοκληρωμένος, ανεξάρτητος, ικανός  και ελεύθερος άνθρωπος.

Απαγόρευση ή αποδοχή των πολεμικών παιχνιδιών?

                                   Frederic Kochman Παιδοψυχολόγος

                                                    Συνέντευξη στην Elisa Deliege

                                          Δημοσίσευση στο γαλλικό site Graine de curieux.fr

 

Ποιον ορισμό και ποιον ρόλο δίνετε γενικά στο παιχνίδι?

Το παιχνίδι έχει μια λειτουργία απελευθερωτική. Επιτρέπει να εξωτερικευθούν τα πράγματα που έχουν σημαδέψει ή τραυματίσει το παιδί και έτσι, αποβάλλονται οι αγωνίες και τα στρες που έχουν συσσωρευτεί. Το παιχνίδι είναι επίσης ένα εξαιρετικό εργαλείο ανάπτυξης και πρόσβασης στην έννοια “παριστάνω”. Όπως το μικρό κορίτσι κάνει πως μαγειρεύει, το αγόρι κάνει πως πολεμάει, δηλαδή  επιτίθεται και αμύνεται. Ο μηχανισμός αυτός, που ονομάζουμε “συμβολικό παιχνίδι”, είναι απόλυτα αναγκαίος στην ψυχική ανάπτυξη και στην κοινωνική προσαρμογή ενός παιδιού.

 Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση όταν ένα παιδί ζητά να αγοράσει ένα πλαστικό όπλο για να κάνει “πόλεμο”? 

Πρέπει να ξεχωρίσουμε κάθε περίπτωση, αλλά γενικά, πρέπει να αποδραματοποιήσουμε τα πράγματα. Όλα τα αγόρια του κόσμου έπαιξαν τους καουμπόης με τα πιστόλια τους και δεν τα έβλαψε ποτέ. Το ότι ένα παιδί χρησιμοποιεί ένα συμβολικό παιχνίδι και ανακαλύπτει τον τρόπο να κάνει συμμορίες και επιθέσεις-μαθαίνοντας να διαχειρίζεται μέσω του παιχνιδιού - είναι παραδόξως εντελώς φυσιολογικό και υγιές. Με το να ζητάει ένα πιστόλι δεν σημαίνει ότι θα γίνει δολοφόνος, αλλά αντίθετα παίζει με φυσιολογικά παιχνίδια ανάλογα με την ηλικία του. Επίσης, όταν παριστάνει τον κακό, είναι ένας τρόπος να εξωτερικεύει, να αναπτύσσει τις ικανότητες συμπάθειας και συμπόνιας, ερχόμενος στην θέση του άλλου. Πράγμα  πολύ σημαντικό στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Το παιδί ξεχωρίζει το παιχνίδι από την πραγματικότητα. Πρέπει να εμπιστευτούμε τις πνευματικές του ικανότητες. Πράγμα που δεν συμβαίνει πάντα με τους νέους που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια των οποίων η εικόνα στην οθόνη έχει τέτοιον ρεαλισμό που μοιάζει με αληθινό. Αυτό το είδος παιχνιδιών λειτουργεί τελείως διαφορετικά στον εγκέφαλο.

 Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια βίας και πολέμου είναι “βλαβερά”?

Δεν πρέπει να εξορκίζουμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια σαν αιτία του Κακού, πράγμα που θα ήταν απλουστευτικό και λάθος. Μερικές όμως φορές η χρήση τους ξεπερνάει τα όρια. Αν τα χρησιμοποιήσουμε με κάποια οικονομία, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορεί να έχουν πολλά θετικά: εργασία σε 3 διαστάσεις, ανάπτυξη ικανοτήτων και στοιχείων λεπτής κινητικότητας, καθώς και στοιχείων αυτοσυγκέντρωσης. Ο ενθουσιασμός για τις εικόνες βίας, είναι φυσιολογικό πράγμα σε ένα παιδί. Κινητοποιεί, κατά παράξενο τρόπο, το ένστικτο της επιβίωσης. Πρόκειται για ασυνείδητες εκδηλώσεις που εξηγούνται με το ότι το παιδί, παρακολουθώντας αυτό που συμβαίνει στον άλλον, θα αποφύγει να κάνει το ίδιο στον εαυτό του. Όμως, από την στιγμή που καταλαμβάνεται από έναν “κυβερνοεθισμό”, βρίσκεται σε κατάσταση στέρησης, παίζει 11 ώρες  κάθε βράδυ και κοιμάται την άλλη μέρα στο σχολείο, ίσως να έχει ανάγκη κάποιας βοήθειας.

Τελικά, πρέπει να απαγορεύσουμε ή να επιτρέψουμε τα πολεμικά παιχνίδια?
Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να κάνουν σαφές και να ορίσουν στο παιδί το πλαίσιο και τα όρια, τόσο στον εκπαιδευτικό τομέα όσο και στην χρήση διαφόρων παιχνιδιών. Είναι όμως φυσικό για ένα παιδί να ζητήσει ένα πιστόλι. Με το να απαγορεύουμε απόλυτα στο παιδί τέτοιου είδους παιχνίδια, μπορεί να του προκαλέσουμε μεγαλύτερη σύγχυση από το να το αφήσουμε να παίξει. Η απόλυτη απαγόρευση μπορεί να αφήσει πολύ χειρότερες εικόνες στο παιδί, από το να το αφήσουμε να παίξει όπως όλος ο κόσμος. Οι γονείς δεν πρέπει να ανησυχούν από την παραμικρή κίνηση η φράση που λέει το παιδί. Κινδυνεύουν να γίνουν κακοί γονείς όταν προσπαθούν να γίνουν οι ψυχολόγοι του ίδιου τους του παιδιού. Μέσω του πολεμικού παιχνιδιού, το παιδί εκφράζει κάποια επιθετικότητα που μετατρέπεται σε θετικό στοιχείο. Είναι αυτό που ονομάζουμε ψυχοκάθαρση, εκτόνωση δηλαδή της βίας και της επιθετικότητας με άλλη μορφή, αντί να εκδηλωθεί στο διάλειμμα στην αυλή του σχολείου ή ενάντια στους γονείς.